Η  Ειρήνη  στο  Ισλάμ

     Περίληψη

     Στην παρούσα ομιλία μου εξετάζονται στοιχεία που αντλήθηκαν από τα θεμελιώδη κείμενα του Ισλάμ, όπου διαπιστώνεται ότι η ειρήνη αποτελεί το συστατικό στοιχείο, ενώ ο πόλεμος και ο Θρησκευτικός Φονταμενταλισμός εξαίρεση, όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι δυνατές λύσεις για τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας. Η ετερότητα των ανθρώπων ως προς την ιδιοσυγκρασία, τον πολιτισμό και την γεωγραφία, έχει οδηγήσει στις επιμέρους πολιτιστικές και ψυχολογικές εκφάνσεις. Οι κορανικοί ερμηνευτές έχουν υποστηρίξει ότι, η αιτία του φυλετικού διαχωρισμού δεν αιτιολογεί την σύγκρουση των λαών και των πολιτισμών, αλλά την προσπάθεια γνωριμίας, αλληλοβοήθειας ώστε να οικοδομηθεί ένας κόσμος αγάπης, ευτυχίας και κοινωνιών που ευημερούν.

     Στη βάση της ειρήνης αντανακλά η ίδια η ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών της συνύπαρξης των διαφορετικών πολιτισμών. Είναι πολύ σημαντικό τα πρόσωπα και οι κοινωνίες να ξεπερνούν τις προκαταλήψεις τους, αναγνωρίζοντας τα καθήκοντα, τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες τους στο όνομα του αγαθού της παγκόσμιας ειρήνης. Σε περίπτωση σύμπτωσης όλων αυτών των δεδομένων και προϋποθέσεων στον κόσμο, θα αναδυθεί αυτονόητα μια συνάντηση πολιτισμών και όχι η σύγκρουση, η οποία, με τη σειρά της, θα οδηγήσει στην ίδια την ειρήνη, διότι εισηγείται πίστη και τρόπο ζωής που βασίζεται σε αυτήν, ενώ σε περίπτωση μη ύπαρξης άλλης επιλογής βλέπει τον πόλεμο και τον Θρησκευτικό Φονταμενταλισμό ως έσχατη λύση.

     Δεν είναι δυνατόν μια θρησκεία της οποίας ο Δημιουργός αποτελεί πηγή εμπιστοσύνης, να αντιτίθεται στην ειρήνη και την σταθερότητα. Το αντίθετο είναι πλάνη, καθώς σε πάρα πολλά κορανικά εδάφια αποδεικνύεται ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να είναι η πηγή βίας και τρομοκρατίας. Η ετυμολογική του ρίζα είναι το «Σελάμ», κυριολεκτικά ειρήνη, ενώ η αποδοχή αυτού είναι υπόσχεση ειρήνης, ευημερίας και εμπιστοσύνης.